Offramleiðsla á kindakjöti - nýðsla á landinu.

Í fyrra haust var offramleiðslan 1000 tonn og í haust 1500 tonn.Slátrað verður 550 þúsund fjár sem gefa 8500 tonn af kjöti. Í sumar voru rúm milljón fjár nagandi viðkvæman gróður landsins, á lausagöngu frá fjalli til fjöru, þó mest á hálendinu og í stöðugt minnkandi fjallarindum sem smá hopa við það að nýgræðingur sem vex í köntunum er það sem féð sækist eftir.Ótaldir milljarðar fara í það að borga of mörgum sauðfjárbændum fyrir að rányrkja landið og í vor rétt fyrir kosningarnar, skaffaði Guðni fráfarandi landbúnaðarráðherra, þeim 16.000.000.000, styrk til meiri framleiðslu,og sjálfstæðisflokkurinn skrifaði undir af ótta við að missa atkvæði bændanna ef þeir samþyktu ekki. Hver borgar svo svona hrossakaup og meiri ofbeit og nýðslu á landinu, auðvitað við skattborgararnir. Við hefðum gjarnan viljað sjá peningana okkar fara í meiri landgræðslu, heilsugæsluna eða skólana þar sem allsstaðar er þörf á meiri peningum. Hagsmunir ráðamanna virðast ganga fyrir, því það var engin brýn þörf á þessum greiðslum. Sauðfjárbændur fá í beingreiðslur úr ríkissjóði einn miljarð og sex hundruð miljónir á ári sem skiptast á 1650 bændur, það gerir að meðaltali miljón á mann. Allir ráðunautar landbúnaðirinns eru á launum hjá ríkinu, félagsstarfsemi þeirra fær hálfan miljarð, tilraunabú eru rekin á kostnað ríkisins og svona mætti lengi telja. Er þetta ekki óréttlæti að hygla svona einni stétt atvinnurekenda? Þessu ástandi þarf að breyta. Eg sá í grein í blaði fyrir nokkrum árum, eftir einhvern hagfræðing að hver fjölskylda borgaði sem svarar 65000 kr. af sköttunum sínum bara í landbúnaðinn, það er sjálfsagt orðið meira í dag. Erum við sátt við svona fyrirkomulag, eiga ekki allar stéttir í þjóðfélaginu að njóta sömu réttinda? Þetta forréttinda fyrirkomulag landbúnaðins eru leifar frá þeim tíma þegar við vorum bændasamfélag og næstum allir þingmenn úr bændastétt.Þeir gátu því komið sínum hagsmunamálum í forgang.Í dag eru bændur aðeins lítið brot af þjóðinni, tæp 3000 með þeim sem stunda blandaðan búskap. Samt halda þeir öllum sínum forréttindum enn þann dag í dag m.a. þeim að rányrkja hverfandi gróður landsinns svo að landgræðslan hefur ekki við að lagfæra skemmdirnar. Þetta vitum við öll, hvernig getur þá á því staðið að þessum málum er ekki komið í nútíma horf eins og hjá öðrum siðmenntuðum þjóðum? Það er að hér verði stundaður ræktunarbúskapur með skepnur á ábyrgð eigenda sinna á eigin jörðum og e.t.v.völdum afgirtum beitarsvæðum á sumrin.                                       Þá yrði landnýðsla úr sögunni, með öllum þeim kostnaði og skömm sem henni fylgir í dag. Spyrji hver fyrir sig!

Athugasemdir

[Margrét Jónsdóttir (IP-tala skráð) 16.9.2007 kl. 22:05]

Sælt veri fólkið!

Þakka þér þarfa og afbragðsgóða ræðu, Herdís!

Öll þessi argavitleysa stafar af því að þingmenn þora ekki að taka á þessum málum. Þeir eru svo ótrúlega hræddir við þessi fáu atkvæði úr bændastétt að það hálfa væri nóg. Svo hafa þeir svo mikið að gera við að njóta Reykjavíkur. Reykjavík er jú stærsti og fegursti skógur landsins og þegar fólk er statt  þar, þá trúir það  því ekki  að eitthvað sé að í örðum landshlutum. Það hljóti jú bara allt að vera í eins góðu ástandi og gróður í Reykjavík og á Stór- Reykjavíkursvæðinu. ( Mosfellsbæ, Kópavogi, Garðabæ og Hafnarfirði.)  Að vísu er alltog mikið rusl í öllum vegköntum helstu umferðargatna þar, allt árið um kring, sem ekki sæmir höfuðborgarsvæðinu,  en gróðurinn sjálfur í miklum blóma.

En að þurfa að borga með heilli stétt atvinnurekenda er óþolandi með öllu. Ekki bara það, heldur erum við líka að borga með þeim eftir sjötugt og jafnvel áttrætt, þegar þeir ættu að vera komnir á eftirlaun eins og aðrir landsmenn og lifa á þeim lúsarlaunum sem þar eru í boði. Og gleymum ekki því að flestir eru í annari launaðri vinnu, jafnvel bæði hjónin á hverju búi. Þetta er ekki heil brú í þessari vitleysu og ergilegast er að þetta skuli bitna á viðkvæmum gróðri landsins sem fer stöðugt þverrandi. Verður viðkvæmari og viðkvæmari við þessa stöðugu beit, hvort sem er í of þurru veðri (í sumar) eða of blautu eins og nú er, þegar hestar (í göngum) sökkva ofan í fenin sem myndast á berum og nöktum melum. Munið það sem líffræðineminn sagði á dögunum: "Kindin er sá hlekkur í vistkerfinu sem kemur í veg fyrir sinu". Þ.e.a.s. kemur í veg fyrir jarðvegsþykknun..................eða skulum við segja.................eyðir gróðri svo ekki verður til sina! Góður!

Margrét Jónsdóttir